عمومی

پرورش اسب

پرورش اسب

ترجمه: توسط واحد تحقیق و توسعه ی شرکت دانش بنیان ویوان(با اندکی دخل و تصرف)

راهنمای مراقبت های عمومی از اسب ها

توجه: موارد ذکر شده در ذیل یک سری نکات اساسی هستند که باید هنگام نگهداری از اسب ها در نظر گرفته شوند و جایگزین مراقبت ها و بازدیدهای دوره‌ای دامپزشکان و متخصصین تغذیه نمی باشند. اگر در مورد نگهداری از اسب های خود سؤالی دارید، حتماً با دامپزشک و متخصص تغذیه مشورت کنید.

الف) نیازهای تغذیه ای:

دستگاه گوارش اسب ها برای هضم مقادیر بالای مواد علوفه ای که دارای فیبر زیادی هستند و رطوبت بالایی دارند ساخته شده است. بنابراین پایه ی هر جیره ی غذایی برای اسب ها باید بر تغذیه از علوفه ی گیاهان خانواده ی گندمیان (گرامینه: مانند انواع چمن ها) و علف خشک با کیفیت (مانند یونجه ی خشک و نه یونجه و شبدر تازه) استوار باشد و این علوفه ها باید دارای کم ترین گرد و غبار و آلودگی قارچی و کپک زدگی باشند. همیشه (حتی اگر اسب ها فقط یک یا دو بار در روز آب بنوشند) باید آب تمیز، تازه، غیر یخ زده و به مقدار کافی در اختیار اسب ها قرار داشته باشد.

چه مقدار غذا کفایت می کند؟

اسب ها در اغلب موارد (تقریباً همیشه) باید قادر باشند تا چرا کنند و یا اینکه هر وقت خواستند از علوفه ی خشک تغذیه کنند. خالی بودن معده ی اسب ها خطر ابتلاء به زخم معده که معمولاً در میان اسب های ورزشی و اسب های مخصوص مسابقات اسب دوانی رایج است را بالا می برد. این که یک اسب باید چه مقدار غذا مصرف کند به عوامل متعددی مانند شرایط آب و هوایی، سطح فعالیت و … بستگی دارد، اما بیشتر اسب ها باید روزانه چیزی بین ۲ تا ۴ درصد وزن بدن خود از علوفه و یا هر غذای بالانس شده ی دیگری مصرف کنند. شما باید همواره مراقب تغییرات وزن بدن اسب های خود باشید تا آنان همواره در وزن مناسب قرار داشته باشند. متخصصین تغذیه و دامپزشکان می توانند در حفظ سلامت و آمادگی اسب ها به شما کمک کنند.

یک نکته در مورد مواد دانه ای (دانه های غلات و …)

بیشتر اسب ها، حتی آن هایی که نسبتاً فعال هستند (تحرک بیشتری دارند)، نیاز به مصرف انرژی اضافی موجود در غذاهای کنسانتره ای (دانه ها)، که حاصل غلظت بالای کربوهیدرات های سهل الهضم (مانند نشاسته) است، ندارند. رژیم های غذایی پر انرژی موجب بروز مشکلات استخوانی و مفاصل می شوند. در برخی از اسب های بالغ ناهنجاری های عضلانی‌ای بروز می کند که مرتبط با دریافت مقادیر زیاد از حد کربوهیدرات های ذخیره ای گیاهان (نشاسته ی موجود در دانه ها) می باشد. همچنین، این کار که ما به خاطر گرم تر نگه داشتن اسب ها، در زمستان به آن ها غذاهای کنسانتره ای و غلات بیشتری بدهیم نیز اشتباه است. در حقیقت از هضم غذاهای علوفه ای حرارت بیشتری در بدن اسب ها تولید می شود.

هرگونه تغییر در جیره ی غذایی اسب ها باید به صورت تدریجی صورت پذیرد تا از بروز کولیک (درد شکمی که معمولاً با بیماری های رده ای مرتبط است) و یا لنگش (التهاب دردناک سم که ناشی از جدا شدن استخوان سم از دیواره ی آن است) پیشگیری گردد، چرا که هرکدام از این دو می توانند فاجعه بار باشند. در واقع مقدمات بروز فاجعه از زمانی شروع می شود که یک اسب یا پونی (اسبچه) برای اولین بار مقایر زیادی مواد دانه ای مصرف می کند و یا در مرتع سرسبز مقدار زیادی علف تازه مصرف می کند. اگر شما اسب‌هایتان را با خود به سفر می برید غذای آن ها را با خود بردارید. شما می توانید برای تعدادی اسب یک منبع آب آشامیدنی هم در طول سفر تأمین کنید.

ب) برنامه ی واکسیناسیون و انگل زدایی:

همه ی اسب ها به واکسیناسیون نیاز دارند و از آن بیشتر، نیاز مند یک برنامه ی عمومی برای انگل زدایی هستند. جزئیات این موارد باید توسط یک دامپزشک اسب تشریح شوند. همه ی اسب ها باید در مقابل بیماری کزاز واکسینه شوند. سایر واکسن هایی که به طور معمول برای اسب ها تجویز می شوند شامل انسفالومیلیت اسبی شرقی و غربی، آنفلانزای اسبی، تب خال اسبی و هاری هستند. واکسن بیماری موسوم به ویروس غرب نیل نیز موجود می باشد. از دامپزشک اسب های خود بخواهید چنانچه واکسن های دیگری هم مناسب اسب های شما هستند، آن ها را نیز تجویز نماید.

کرم ها و انگل های داخلی می توانند سبب از دست دادن وزن، ریزش مو و دل درد کولیک که بسیار دردناک است نیز شوند. بهترین کار این است که شما آزمایشات دامپزشکی ویژه ی شناسایی انگل ها را داشته باشید و اسب های خود را از کرم ها و انگل ها پاکسازی کنید، و یا این که لا اقل از یک دامپزشک برای نحوه ی انجام این آزمایشات و انگل زدایی اسب ها مشورت بگیرید. چیزی که از خود انگل زدایی مهم تر است این می باشد که شما احتمال قرار گرفتن اسب های خود در معرض انگل ها را به حداقل برسانید (پیشگیری بهتر از درمان است). یکی از الزامات مدیریتی گله های اسب این است که همواره از تراکم بالای اسب ها در یک محدوده ی کوچک بپرهیزید و تراکم مناسب را رعایت کنید. در صورت امکان به صورت چرخشی از مراتع استفاده کنید و همواره فضولات اسب ها را از محیط مرتع به جای دیگری منتقل کنید.

پ) سرپناه، استراحت و تمرین دادن اسب ها:

برخلاف آن چه که شما ممکن است شنیده باشید، اسطبل های یکسره که هر اسب دارای آخوربند مجزا است، لزوماً بدتر از اسطبل های کاملاً بسته ی انفرادی نیستند، به ویژه زمانی که اسب ها بیشتر روز را با هم و در بیرون از اسطبل سپری می کنند. اسب هایی که در باکس های انفرادی و دور از سایر اسب ها نگهداری می شوند برخی مشکلات رفتاری ناشی از تنهایی، نبودن تمرینات کافی و کمبود محرک های ذهنی کافی را بروز می دهند. حتی هر زمان که ممکن بود، اسب ها باید در روز ساعاتی را همراه اسب های دیگر سپری کنند.

اسب ها قادرند تا در حالت ایستاده یک چرت سبک بزنند و این در حالی است که آن ها برای این که سر پا بایستند حالت خاصی به خود می گیرند که به حالت پای قفل شده موسوم می باشد و در این حالت تلاش زیادی برای سر پا ایستادن لازم نیست. اسب ها به منظور دستیابی به یک خواب عمیق باید به صورت صاف روی زمین دراز بکشند. این امر که اسب ها باید چقدر بخوابند و یا این که به چه میزان خواب نیاز دارند هنوز ناشناخته باقی مانده است، ولی شما باید هرگونه تغییر در الکوی خواب اسب های خود را مورد توجه قرار دهید.

اسب ها برای حرکت کردن و راه رفتن به دنیا آمده اند. در حیات وحش آن ها ممکن است در یک روز مایل ها راه بروند و گاهی اوقات یورتمه حرکت کنند، اما به ندرت پیش می آید که بتازند، مگر اینکه مجبور باشند. در نظر گرفتن یک فرصت برای تمرین دادن اسب ها در روز یک نیاز ضروری است، اما اگر شما می خواهید اسب های خود را از لحاظ شرایط بدنی و انعطاف پذیری به آمادگی کامل برسانید، از یک برنامه ی منطقی و مدون تمرینات روزانه پیروی کرده و آن را به صورت تدریجی پیاده کنید.

ت) محدوده ی شرایط آب و هوایی که برای اسب ها قابل تحمل است:

به جز در شرایط وزش بسیار زیاد باد و رطوبت بالا، اسب ها سرما را بهتر از گرما و شرژی تحمل می کنند. اگر اسب ها نتوانند عرق کنند، آن ها نخواهند توانست تا از شر گرمای تولید شده در بدنشان رهایی یابند. اگر حاصل جمع دمای هوا بر اساس مقیاس فارنهایت و رطوبت نسبی بر اساس درصد از عدد ۱۳۰ تجاوز می کند، شما در مورد تمرین دادن اسب های خود در چنین شرایطی باید بسیار با احتیاط عمل کنید. اگر این عدد از ۱۵۰ فراتر رود، اسب ها باید در سایه استراحت کنند و اگر این عدد از ۱۸۰ بالاتر رود بیشتر اسب ها نباید در تمام مدت کاری انجام دهند.

ث) مراقبت از سم ها:

برای اسب هایی که سم آن ها در معرض فرسایش طبیعی نیست، سم ها هر ۶ تا ۸ هفته یک بار باید کنترل شوند و در صورت لزوم عملیات سم چینی انجام شود. بر خلاف رویه ی سنتی، بیشتر اسب ها در صورتی که شانس این را داشته باشند تا به صورت طبیعی استحکام سم ها ی خود را تقویت کنند، نیازی به نعل شدن ندارند. در حقیقت برخی از مشکلات سم اسب ها مستقیماً از مسئله ی نعل کردن آن ها نشأت می گیرد. با این حال تغییرات نباید به صورت ناگهانی و یا بدون هدایت کارشناسان امر صورت پذیرد. یافتن یک دامپزشک و یا نعل بند که در تمام موارد گفته شده صاحب نظر باشد مشکل است، اما این کار بسیار ارزنده ای می باشد. در هر صورت غفلت از سلامت پاهای اسب می تواند فاجعه آمیز باشد.

ج) دندان های اسب:

دندان های اسب به صورت پیوسته و بدون توقف رشد می کنند. فرسایش غیر هم طراز دندان ها ی اسب می تواند سبب شکل گیری نقاط و لبه های بسیار تیزی در دندان های حیوان شود که منجر به درد و بروز مشکل در جویدن غذا می شوند. دندان های اسب باید سالی یک تا دو بار کنترل شوند و چناچه لازم بود به وسیله ی یک دامپزشک و یا یک دندان پزشک اسب صاف شوند (تا یکنواخت و مرتب شوند). مشکلات دندانی از نقاط دردناک تا دندان فاسد، ممکن است سبب مشکلاتی در جویدن شوند که به آن در اصطلاح نشخوار کردن اسب می گویند و آن این است که موقع غذا خوردن اسب، غذا از دهانش بیرون می ریزد. سایر علائم نشان دهنده ی بیماری ها و ناراحتی های مربوط به دندان شامل بوی بد بازدم، مشاهده ی علوفه ی هضم نشده در مدفوع و ابراز ناراحتی از بستن دهنه و پوزبند می باشند. بیماری های مربوط به دندان ها در اسب می توانند سبب بروز اختناق، دل درد و از دست دادن وزن بدن شود.

چ) پیشگیری از بروز مسمومیت در اسب ها:

دامپزشکان در مرکز کنترل مسمومیت حیوانات در انجمن پیشگیری از بدرفتاری با حیوانات آمریکا (ASPCA) لیست ذیل را در مورد خوراک های بهاره و تابستانه ی مضر برای اسب ها اعلام کردند:

ü    برگ افرای قرمز پژمرده شده.

ü    گردوی سیاه (به عنوان مثال استفاده از تراشه ی آن در بستر اسب).

ü    برگ بلوط (به ویژه برگ هایی که در بهار رشد کرده باشند).

ü    انواع گونه های سرخدار (سرخدار، سرخدار ژاپنی، سرخدار آمریکایی، سرخدار انگلیسی، سرخدار غربی، خرزهره و برگ بو).

ü    انواع گیاهان رودودندرون و آزالیاها (گل صدتومانی و آزالیا که نوعی بوته از جنس خلنگ می باشد).

ü    انواع گل گندم یا خار ستاره ای و به ویژه نوع زرد آن و گیاه تلخه.

ü    نوعی سوسک سرخرطومی که آفت یونجه بوده و گاهاً در میان یونجه های خشک شده هم وجود دارد. بال های آن ها قرمز و یا سیاه است و بدن کشیده ای دارند. این سوسک در نواحی غربی و جنوب غربی آمریکا و در ایران نیز دیده می شود.

ü    گیاهان خانواده ی اسفناجیان، به ویژه گیاه کوشیا یا جارو.

البته نام فارسی بسیاری از گیاهانی را که در اینجا ذکر شده بود نتوانستیم بیابیم.

چنانچه متوجه شدید که یکی از اسب هایتان ماده ی سمی‌ای را بلعیده است با دامپزشک خود تماس بگیرید و یا با انجمن ASPCA آمریکا به صورت شبانه روزی و با تلفن ۴۴۳۵-۴۲۶(۸۸۸) ارتباط برقرار کنید.

منبع:

سایت رسمی انجمن پیشگیری از بدرفتاری با حیوانات آمریکا

ASPCA (The American Society for the Prevention of Cruelty to Animals)

http://www.aspca.org/pet-care/horse-care/general-horse-ca

[button title=”صفحه اصلی ” link=”https://fa.vivan-co.com” target=”_blank” align=”right” icon=”” icon_position=”” color=”” font_color=”” size=”2″ full_width=”” class=”” download=”” rel=”” onclick=””]

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *