آفلاتوکسین یکی از سموم قارچی است که توسط آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس تولید می‌شوند. آفلاتوکسین‌ها از طریق آلوده کردن خوراک، سالیانه زیان‌های اقتصادی زیادی را به صنعت دام و طیور وارد می‌کنند. در بین پرندگان، بوقلمون و اردک در مقایسه با جوجه‌های گوشتی نسبت به آفلاتوکسین حساس‌تر هستند. مصرف جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین منجر به کاهش رشد، کاهش مقاومت به بیماری‌ها، آسیب به کبد، افزایش ضریب تبدیل خوراک و افت عملکرد پرنده می‌شود.
یکی از کاربردی‌ترین روش‌ها برای کاهش اثرات مضر آفلاتوکسین، استفاده از توکسین بایندر در جیره است. توکسین بایندر توانایی اتصال به سموم قارچی را در دستگاه گوارش داشته و بدین ترتیب از جذب آنها در بدن جلوگیری می‌کند.
در یک طرح تحقیقاتی که با همکاری شرکت ویوان و دانشگاه تربیت مدرس تهران بر روی ۱۶۰ قطعه جوجه اردک (سن ۴ الی ۱۸ روزگی) انجام شد. این آزمایش به ۴ تیمار، ۴ تکرار و ۱۰ قطعه جوجه در هر تکرار تقسیم شده بود. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (بدون سم و توکسین بایندر زرین بایندر)، جیره شاهد و ترکیب با زرین بایندر (۵ گرم در کیلوگرم)، جیره آلوده به آفلاتوکسین (۲/۰ میلی‌گرم در کیلوگرم) و جیره آلوده به آفلاتوکسین و ترکیب با زرین بایندر بود.
نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین، وزن بدن جوجه اردک‌ها را کاهش و مصرف خوراک را افزایش داد. در حالی‌که، افزودن زرین بایندر به جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین باعث افزایش وزن بدن جوجه اردک‌ها شد.
ضریب تبدیل خوراک در جوجه اردک‌های تغذیه شده با جیره آلوده به آفلاتوکسین و ترکیب با زرین بایندر کاهش یافت. تفاوت معنی داری بین اردک‌های تغذیه شده با جیره شاهد و جیره حاوی زرین بایندر بر عملکرد پرنده وجود نداشت؛ در نتیجه افزودن زرین بایندر به جیره شاهد (عاری از سم) تاثیر منفی بر عملکرد پرنده نداشت.
