امروزه مخمر به عنوان یک ماده افزودنی موثر برای بهبود تخمیر شکمبه‌ای در خوراک نشخوارکنندگان استفاده می‌شود. محصولات حاوی ساکارومایسس سرویزیه به دلیل تفاوت در سویه و زنده مانی مخمر در شکمبه، کارایی متفاوتی دارند. مصرف مخمر در جیره نشخوارکنندگان باعث بهبود مصرف خوراک، وزن بدن، هضم مواد خوراکی، افزایش تعداد باکتری‌های سلولایتیک، افزایش pH در شکمبه و تغییر در الگوی اسیدهای چرب می‌شوند.
در مطالعه‌ای (Masek و همکاران، ۲۰۰۸) تاثیر سطوح مختلف مخمر زنده (۰، ۳ و ۶ گرم به ازای هر راس در روز) را بر تولید و ترکیب شیر میش‌ها بمدت ۶ ماه مورد بررسی قرار دادند. در طول دوره آزمایشی، میش‌ها با جیره حاوی ۱ کیلوگرم کنسانتره و ۳/۰ کیلوگرم علوفه به ازای هر راس تغذیه شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که افزودن ۶ گرم مخمر زنده به جیره میش‌ها باعث افزایش بازده تولید و چربی شیر شد؛ در حالی‌که سطح ۳ گرم مخمر تفاوت معنی‌داری با تیمار شاهد(بدون مخمر) نداشت.
بازده تولید لاکتوز در میش‌های تغذیه شده با ۶ گرم مخمر، در مقایسه با میش‌های تغذیه شده با جیره شاهد افزایش یافت. در این آزمایش، تفاوت معنی داری بین تیمارهای حاوی مخمر با تیمار شاهد از لحاظ درصد پروتئین وجود نداشت. افزودن مخمر به جیره میش‌ها، اثرات مثبتی را بر تولید و ترکیبات شیر در طول دوره شیردهی نشان داد. همچنین مخمر می‌تواند اثرات مثبتی را در جیره‌های حاوی مقادیر بالای کنسانتره یا از لحاظ کمبود برخی مواد مغذی در جیره داشته باشد.
