نشخوارکنندگان سیستم پیچیده‌ای برای تنظیم اسید و باز بدن دارند اگر pH شکمبه بهینه نباشد (از حدود ۸/۶ به ۵/۵ و یا حتی پایین تر سقوط کند) مصرف ماده خشک کاهش می‌یابد و باعث بروز اسیدوز در گاو شیری می‌شود. اسیدی شدن شکمبه باعث کاهش نسبت استات به پروپیونات شده که به نوبه خود سبب کاهش درصد چربی شیر می‌گردد .
در شرایط اسیدی شکمبه، مقدار هضم الیاف کاهش می یابد و از طرفی افزایش اسیدیته شکمبه سبب کاهش مقدار خوراک مصرفی و حرکات شکمبه شده که به بی‌اشتهایی در حیوان منجر می‌شود. درنتیجه، یک راهکار مدیریتی و تغذیه‌ای موثر برای کنترل pH شکمبه، افزودن بافرها به جیره گاوهای شیری است. استفاده صحیح از یک بافر مطمئن و اثربخش می‌تواند باعث افزایش مصرف خوراک، افزایش میزان تولید و چربی شیر، بهبود کیفیت شیر، پیشگیری از بروز بیماری های متابولیکی و… گردد .
