سموم قارچی (مایکوتوکسین‌ها) گروهی از ترکیبات سمی هستند که توسط قارچ‌ها در علوفه‌های در حال رشد یا خوراک‌های ذخیره شده در انبار تولید می‌شوند که می‌توانند مصرف خوراک، رشد، سلامت و عملکرد تولیدمثلی را در گاوهای شیری کاهش دهند. سموم قارچی سبب تغییر در تعادل میکروبی اکوسیستم شکمبه می‌شوند. هر گونه اختلال در تعادل میکروبی شکمبه منجر به افزایش پاسخ‌های التهابی، تغییر در تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر، کاهش قابلیت هضم مواد مغذی و عدم تعادل انرژی در بدن گاوهای شیری می‌شوند.

مطالعات نشان می‌دهد که افزودن توکسین بایندر به جیره‌های آلوده، از اثرات مخرب این سموم در بدن گاوها جلوگیری می‌کند. در مطالعه‌ای (Kiyothong و همکاران، ۲۰۱۲) اثر افزودن ۴ سطح توکسین بایندر (۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵ گرم به ازای هر راس در روز) به جیره‌های آلــوده بــه سمـــوم قــــارچی شــــامل دی‌اکســــی‌نیوالنـــــول (µg/kg 720)، فومونیسین (µg/kg 701)، زیرالنون ( µg/kg 541)، آفلاتوکسین (µg/kg 38)، سم T2 (µg/kg 720) و اکراتوکسین (µg/kg 501) بر جمعیت میکروبی شکمبه و قابلیت هضم مواد مغذی (ماده خشک، ماده آلی و پروتئین) مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن سطوح مختلف توکسین بایندر به خوراک‌های آلوده به سموم قارچی، جمعیت میکروبی شکمبه را افزایش داد. تعداد باکتری‌های آمیلولیتیک (تجزیه کننده نشاسته)، باکتری‌های پروتئولیتیک (تجزیه کننده پروتئین) و باکتری های سلولایتیک ( تجزیه کننده سلولز) تحت تاثیر سطوح مختلف توکسین بایندر قرار گرفت.

افزودن سطوح مختلف توکسین بایندر به جیره‌های آلوده به سموم قارچی تاثیر معنی‌داری بر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی نداشت، اما قابلیت هضم پروتئین با افزایش سطوح توکسین بایندر افزایش یافت. افزودن توکسین بایندر به جیره‌های آلوده به سموم قارچی منجر به تغییر جمعیت میکروبی شکمبه و در پی آن بهبود قابلیت هضم مواد مغذی می‌شود.