اثرات سموم قارچی تریکوتسن‌ها در طیور
مایکوتوکسین‌های تریکوتسن را عمدتاً قارچ فوزاریوم و سایر قارچ‌های وابسته به آن تولید می‌کنند. این قارچ‌ها در خاک و گیاهان یافت می‌شوند. بیش از ۱۰۰ نوع تریکوتسن وجود دارد که حدود نیمی از آنها را فوزاریوم تولید می‌کند. سموم تریکوتسن شامل سم T2، دی‌اکسی‌نیوالنول (سم تهوع آور) و دی استوکسی سیرپنول (DAS) است.
مایکوتوکسین‌های تریکوتسن عمدتاً در ذرت، برنج،گندم، جو، چاودار و سورگوم یافت می‌شود. سم دی‌اکسی‌نیوالنول شیوع بالاتری دارد و معمولاً با آفلاتوکسین، زیرالنون و سایر مایکوتوکسین‌ها مرتبط است.
در حالت طبیعی، مسمومیت حاصل از تریکوتسن معمولاً منجر به تلفات نمی‌شود. خسارت‌های این مسمومیت ناشی از کاهش مصرف خوراک، کاهش رشد و تضعیف سیستم ایمنی است. قارچ‌های تولید کننده تریکوتسن‌ها در درجه حرارت‌های گوناگون رشد می‌کنند اما تولید سم در سرما ( در دمای زیر ۲۰ درجه سانتی‌گراد) و رطوبت بیشتر است. بنابراین تولید مایکوتوکسین‌های تریکوتسن در فصل زمستان یا وقتی که غلات آلوده در دمای پایین و سرما انبار می‌شوند بیشتر است.
اثرات سم T2
سم T2 در جوجه‌های گوشتی باعث کاهش رشد، ایجاد تاول روی پا، ساق پا و زخم در دهان می‌شود. همچنین ممکن است اختلالات گوارشی، ریکتز، اختلالات عصبی، پردرآوری غیر طبیعی، اختلال در تولید رنگ دانه‌ای و خونریزی دیده شوند.
سم T2 در مرغ‌های تخمگذار باعث کاهش تولید تخم مرغ، بیحالی، کاهش خوراک، آبی شدن رنگ تاج و ریش و اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می‌شود.
همچنین احتمالاً بستن دهان به علت وجود زخم‌های دهان با مشکل مواجه شود. پرها غیر یکنواخت و نامنظم هستند و رشد آنها ضعیف است. ایجاد زخم در گوشه‌های دهان، روی کام سخت در مجاورت نوک و روی سطح پشتی زبان از نشانه‌های مصرف جیره‌های آلوده به تریکوتسن‌ها است. همچنین مصرف جیره‌های آلوده به تریکوتسن‌ها در جوجه‌های گوشتی، منجر به خون ریزی و زرد رنگ شدن کبد می‌شود.
محصولات ویوان :
